Gilly's playground

12/1/13

Μετά από ώριμη - τρομάρα μου - σκέψη κατέληξα ότι όπως και να χουν τα πράγματα είμαστε όλοι μόνοι. Δεν πα να είσαι με γονείς, με φίλους, με εκείνον, με εκείνη, στο βάθος μόνος είσαι. Εσύ κι ο εαυτός σου, και πολλές φορές σε προδίδει κι αυτός.
Δεν ξέρω γιατί καταλήγει πάντα εκεί το θέμα αλλά η εμπειρία μου αυτό μου χει διδάξει.Θυμάμαι κάποιον που μου λεγε ότι αγαπούσε τη μοναξιά του. Εγώ τη μισώ. Έχω κάθε μέρα επίγνωση του ότι δεν έχω κανέναν κι αυτό με πονάει.
Αλλά καμιά φορά είναι καλύτερη η μοναξιά από επιλογή, παρά όταν στην επιβάλλουν. Καλύτερο να το αποφασίσεις και να πεις στον εαυτό σου "Gilly από δω και στο εξής μην περιμένεις από κανέναν, ό,τι έχεις είμαι εγώ και πρέπει να μ'αγαπάς και να με προσέχεις", καλύτερο απ'το "θέλω να μείνω λίγο μόνος" που θα γυρίσει να σου πει κάποιος, καλύτερο απ'το "ίσως πρέπει να ξεκόψουμε" που θα πει κάποιος άλλος.
Καλύτερα να πάρεις τη γαμημένη απόφαση να μείνεις μόνη σου παρά να στην επιβάλλουν και μετά να ρχεσαι και να κλαψομουνιάζεις στα μπλογκ.
Αυτά.
Άντε μου στο διάολο τώρα.

29/2/12

Dear diary,

I just died a little more today...

24/2/12

Αναχρονισμένο μεν αλλά...

Δεν ξέρω γιατί αφήνω ακόμα κάποια πράγματα να με αγγίζουν.
Όταν κάποιοι (κάποιες για την ακρίβεια) έχουν τη νοοτροπία του παρτάκια, γιατί θα πρέπει να στεναχωρηθώ που πήραν πόδι απ'τη ζωή μου;
Ίσως στεναχωριέμαι για τα χρόνια φιλίας που δεν υπολόγισαν πριν πουν και κάνουν κάποια πράγματα.
Απ'την άλλη αν ήταν όντως φιλία, δεν θα τα έλεγαν/έκαναν.
Άρα τότε μάλλον στεναχωριέμαι για το χρόνο που χαράμισα επενδύοντας σ'αυτά τα άτομα.
Δεν το περίμεναν, δεν το περίμενα, αλλά η ζωή είναι γεμάτη εκπλήξεις.
Αυτοί (αυτές για την ακρίβεια) θα έπρεπε να το περιμένουν, αλλά προφανώς θα περάσει καιρός για να καταλάβουν ότι κανέναν δεν πρέπει να έχεις πόρτα για το χειμώνα.
Θα το καταλάβουν όλοι και μετά δεν θα έχεις ούτε για την άνοιξη.
Cheers :)

22/2/12

Home is where your heart is

Νοιώθω λες κι έχω σκιστεί στα δυο. Ποτέ δε θα το πίστευα ότι πονάει τόσο πολύ μια απουσία 10 ημερών. Είμαι στο μέρος που μεγάλωσα και έζησα 21 χρόνια και μου φαίνεται τόσο ξένο.