Σημείωση

Θυμήθηκα ένα blog που είχα παλιότερα
έγραφα σ'εκείνο για ένα συγκεκριμένο άτομο
που δεν άξιζε όχι να γράφω άλλα ούτε και να το σκέφτομαι
τέλος πάντων
αποφάσισα από δω και πέρα αυτά που θα γράφω να είναι δικά μου, από μένα για μένα
και προς αποφυγήν κάθε παρεξήγησης στην ανάρτηση αυτή γράφω για άτομο της οικογένειας
αυτάαα

Crazy

Η πραγματικότητα τρίζει
Σπάει σε πολύ μικρά κομμάτια κι εξαφανίζεται
Η πραγματικότητά σου τρίζει
Στιγμές που τη συγκρατείς
Όταν κατεβαίνει ο καπνός και γεμίζει τα πνευμόνια
και ώρες που την χάνεις
όλα χάνουν το χρώμα τους, την υφή τους, την υλική τους υπόσταση
μέχρι που αγγίζεις τα όρια της τρέλας
γιατί το ξέρεις ότι είναι απλά μια αίσθηση, μια ιδέα
είναι μια κατάσταση που σε κάνει να πιστεύεις ότι τίποτα δεν είναι πραγματικό
αλλά ταυτόχρονα ξέρεις ότι αυτή η ιδέα δεν είναι πραγματική
και ψάχνεις πιο ζωντανά χρώματα, πιο δυνατούς ήχους, πιο έντονα συναισθήματα
Και που καταλήγεις;
Να πέσεις πιο βαθιά στην αποπροσωποποίηση του εαυτού σου και την αποπραγματοποίηση του κόσμου σου.
Μόνος φίλος ο ύπνος που σε λυτρώνει από την αίσθηση της ανυπαρξίας.
Κι αυτός προδότης γιατί σε γεμίζει με εφιάλτες
All you need is a sick mind and a healthy body

Μου τη δίνει

Μου τη δίνει που με καίει το λαπτοπ στα πόδια
Μου τη δίνει η εξεταστική
Μου τη δίνει που δεν είχε τα τσιγάρα μου ο περιπτεράς και πήρα κάτι άσχετα
Μου τη δίνει ο καφές χωρίς ζάχαρη
Μου τη δίνει που δε λέει να στεγνώσει το μαλλί
Μου τη δίνει που πιάστηκα επειδή δε λέει να στεγνώσει το μαλλί
Μου τη δίνει που δεν μου κάνει κανείς μασάζ για να ξεπιαστώ
Μου τη δίνει που λόγω εξεταστικής και εξετάσεων είναι όλοι μέσα και δη μακριά απ'τα pc
Μου τη δίνει που με υποτιμάνε ορισμένοι
Μου τη δίνει που ορισμένοι λένε πράγματα χωρίς να τα σκέφτονται
Μου τη δίνουν τα στρουμφάκια
Μου τη δίνω κι εγώ η ίδια.
Κι εσείς μου τη δίνετε αλλά σας αγαπώ
Και σας καληνυχτώ [αν και μου τη δίνουν οι καληνύχτες μετά από ένα βράδυ που άκουσα ίσαμε 500 - έπιασε ξημέρωμα κι ακόμα καληνύχτα άκουγα]

Ένα δύο ένα δύο

Θέλω κάτι να γράψω
απλά για να γράψω
αλλά δε μου πολυβγαίνει
κουράστηκα
βαρέθηκα
χρειάζομαι διακοπές
ή μάλλον χρειάζομαι έναν καφέ
συγκεκριμένο
χμμμ
πριν 2 βδομάδες συγκεκριμένα
επίσης θέλω να ευχαριστήσω τη Ρωξάνη [σ.σ. τη γάτα της κουμπάρας μου]
για το στολιδάκι στο χέρι
αυτά πάνω κάτω
συνεχίζω να βαριέμαι
συνεχίζω να απογοητεύομαι
καμία αλλαγή
οπότε όλα καλά [ειρωνικά ειπωμένο]
όπως λέει κι ένας φίλος same shit different day
Χαιρετώ :)

Το Ριζιμιό

Στέλνει στις σιωπές μηνύματα
Της μοναξιάς τα βήματα
κι όλα τα πετά στα κύματα

Στου ωκεανού τα πέρατα
ατένιζε στα πέλαγα
του μέσα του τα τέρατα

Δραπετεύει ο χρόνος βρίζοντας
κι ο μακρινός ορίζοντας
ακροβατεί γρυλίζοντας

Μπρος στο ριζιμιό χορεύοντας
τη θλίψη του πλανεύοντας
στο νου του ταξιδεύοντας

....

Πολυαγαπημένο, δεν έχω να πω πολλά, απλά ανατριχίλα αυτό το τραγούδι...

Δεν ζωγραφίζω πια

Είναι κάτι Τετάρτες μπλε
Έξω έχει ήλιο και μέσα βρέχει
Κάτι για πόσο ακόμα είναι
Έξω ν'ανθίζουν και μέσα να ξεραίνονται
Και γεμίζει ΑΝ το μπαλκόνι
Και ο σκύλος του γείτονα κλαίει
Το τσιγάρο καίει στο λαιμό
Χωρίς ζάχαρη καφές
Και βιβλία σκονισμένα
Και σκέψεις σκονισμένες
Τρύπες στους τοίχους
Και μια μέλισσα που μπήκε μέσα λαθραία 

Το λιμανάκι

remake παλιότερου σχεδίου
το άλλο ήταν σε μπλε αποχρώσεις
ομολογουμένως προτιμώ αυτό

Surrealism

Δεν είναι πολύ δύσκολο να το καταλάβει κανείς νομίζω...

I am...

...so NOT ok right now.
Μαυρίλες
Και κάτι μου λέει ότι θα γίνει χειρότερο πριν πέσω για ύπνο
Stay strong μου λεν μετά αλλά πού
Δεν έχω ενέργεια για τίποτα

Και κάτι άλλο

 Όπως πολύ σοφά τόνισε σήμερα η Sally, μετά από ένα ποτήρι κρασί ή ένα μπουκάλι μπύρα, το ταβάνι αποκτά μεγαλύτερο ενδιαφέρον..! Πιείτε και κάντε ταβανοσκόπηση, μετράει.

Ιπτάμενα μυρμήγκια!!!

Είναι παντού!!!

surprise

Βγήκα πριν λίγο στο μπαλκόνι μου για τσιγάρο και διαπίστωσα ότι δεν είμαι η μόνη που ξενυχτάει! 

Σε βλέπω...

...σαν ένα άτομο χωρίς ηλικία.

Δεν ήταν τόσο το μπέρδεμά του όταν μου το είχε πει, και δεν είναι ότι δεν προσδιορίζεται η ηλικία μου εύκολα. Μάλλον ήμουν απ'τα λίγα άτομα που μπορούσε να μιλάει ανοιχτά. Και αυτός για τον οποίο μιλώ δεν είναι πια στη ζωή μου, δεν έφυγε, απλά τον χάσαμε, και όχι δεν πέθανε, απλά δεν θέλει πια να 'χει επαφές με κανέναν.
Μ'εμένα; Μ'εμένα θέλει υποθέτω αλλά του το απαγόρευσαν κάποιοι. Αυτοί που έκαναν τις αισθήσεις που του προκαλούσε η ψυχασθένεια πραγματικότητα. Εγώ λέω ότι λίγο πολύ όλοι για δέσιμο είμαστε, απλά κάποιους τους πιάνουν πιο νωρίς από κάποιους άλλους. Αυτός πάλευε να βρει τον εαυτό του, τον έχασε, και τον χάσαμε κι εμείς, το δυστύχημα είναι πως μέσα απ'τις πολύωρες συζητήσεις που μας στέρησαν έδειχνε να τον βρίσκει κάπως. Αλλά και πάλι έτσι τον έβρισκα κι εγώ. Κι αν μου λείπει κάτι, πέραν του ανθρώπου που καταλάβαινε πολλά περισσότερα απ'τους άλλους για 'μενα, είναι ότι έβρισκα κι εγώ τον εαυτό μου μέσα σ'εκείνες τις ώρες.

οου μι τζι

χελπ! δε νοιώθω το πόδι μου ο.ο 2 ώρες σταυροπόδι μούδιασε...
ουχ άκυρο τώρα το νοιώθω
ΑΟΥ
ΜΕ ΤΣΙΜΠΑΕΙ
ΑΟΥ ΛΕΩ

αααααααααα

Είχα 2 πακέτα, ένα άδειο κι ένα γεμάτο, έπιασα το άδειο και μ'έπιασε πανικός, λέω what the fuck? πότε τα κάπνισα όλα;; [δεδομένου του ότι καπνίζω και πολύ τελευταίως] μετά τσέκαρα και το άλλο και ησύχασα. Και μετά θυμήθηκα ότι πήρα άλλο ένα το πρωί, ε δεν πάω καθόλου καλά τελικά.

α ναι

το θυμήθηκα

Κάποτε αναρωτιόμουν αν υπάρχει χειρότερο πράγμα από τη θλίψη και τον πόνο.
Χθες μου λύθηκε η απορία.
Υπάρχει.
Το να μη νοιώθεις τίποτα, να γίνεσαι απαθής και απόμακρος
όχι αναίσθητος, όχι, απαθής, μουδιασμένος
είναι τρομακτικό
Το καλό, τουλάχιστον για μένα, είναι ότι μόλις το αντιληφθώ πανικοβάλλομαι, μπήγω τα κλάματα και μου περνάει.
Τώρα πόσο καλό είναι αυτό δεν ξέρω
Αλλά απ'το να μη νοιώθω τίποτα σίγουρα καλύτερο

εεε βασικά...

...είχα σκεφτεί κάτι πολύ πνευματώδες για να γράψω αλλά το ξέχασα

Παράκληση

Θερμή παράκληση σ'αυτόν που με πήρε χθες το βράδυ, 3 παρά 20, με απόκρυψη
Επειδή εκεί που μαζεύω σαλιγκάρια δεν έχει καλό σήμα [σ.σ. dreamland], να ξαναπάρει νωρίτερα που θα είμαι στο μπαλκόνι για τσιγάρο μήπως και απαντήσω! Ευχαριστώ.
[thanks to Sally για τα σαλιγκάρια *και για τη dreamland]

Η ζωή...

...είναι μια πρόβα χωρίς παράσταση, corny ε;
Δε με νοιάζει κάπου το άκουσα και το λέω, μ'αρέσει.
Βαρέθηκα και τις πρόβες όχι τίποτα άλλο.
 Βέβαια εδώ μπορεί να 'ρθει η ξαδερφούλα μου και να πεί ότι η ζωή είναι μελιτζανοσαλάτα.
Ο καθένας έχει την άποψή του, μην πω σαν και τι άλλο και πέσει λογοκρισία.

Περπατώντας στο ταβάνι

Λοιπόν είναι και κάτι άλλο...

Μετά την κουβέντα με μια φίλη έφαγα μια ώρα να προβληματίζομαι για κάποιο θέμα...σκέφτηκα ένα σωρό πράγματα και στο τέλος ξέχασα ποιο ήταν το θέμα...

Ντροπή μου!

Την πήρα τηλέφωνο μες στη νύχτα και αφού μου 'ριξε τα ανεπανάληπτα μπινελίκια της μου είπε πνίγοντας ένα χασμουρητό πως το θέμα της ημέρας ήταν το εξής:

Μπορούμε να λέμε πως είναι πολύ αργά για κάτι; (ωχ ναι σωστά αυτό ήταν...)

Θα ξεκινήσω ανάποδα όπως κάνω πάντα.

Ποτέ, ποτέ δεν είναι πολύ αργά για κάτι, για οτιδήποτε δηλαδή που δεν περιλαμβάνει θάνατο...

Το μόνο αμετάκλητο στη ζωή είναι ο θάνατος...Το μόνο τελεσίδικο...

όσος χρόνος και να περάσει πάντα θα εμφανίζονται νέες ευκαιρίες, ακόμα κι εκεί που δεν τις περιμένεις...έρχονται πάντα τη στιγμή της απόλυτης απελπισίας (γιατί ρε γαμώτο οι ρουφιάνες; ένα βήμα πριν απ΄το γκρεμό με βρίσκουν πάντα).

Σ'ακούωωωω σ'ακούω που φωνάζεις

"ΔΕΝ ΤΕΚΜΗΡΙΩΝΕΙΣ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΛΕΣ!"

Μα δεν υπάρχει λόγος!

Όλα στο χέρι μας είναι!

Στο χέρι μας είναι να μην αφήνουμε καμιά ευκαιρία να πάει χαμένη...στο χέρι μας είναι να δίνουμε ευκαιρίες γιατί -κακά τα ψέματα- ότι δίνεις, παίρνεις...

Όταν ήμουν μικρή ξάπλωνα ανάσκελα στο κρεβάτι μου και κοιτούσα το δωμάτιο ανάποδα...ώρες αναρωτιόμουν μετά -αφού μου 'φευγε ο ίλιγγος- πως γινόταν και δεν τσακιζόμουν στο ταβάνι...Είναι πολύ ρευστή η πραγματικότητα όταν είσαι νήπιο...

κάτι παλιό άλλα πάντα επίκαιρο

Να σας μιλήσω λίγο για εμάς.

Γιατί δεν ξέρετε ποιοι είμαστε εμείς.

Εμείς που ξέρουμε ότι μπορούμε, που δεν δειλιάζουμε μπροστά σε τίποτα.

Εμείς που ο μόνος μας φόβος είναι μήπως μας προδώσει ο εαυτός μας και φοβηθούμε.

Εμείς που δεν μάθαμε ποτέ να χάνουμε.

Εμείς που πρέπει να κάνουμε πράγματα...και κανείς δεν μπορεί να μας εμποδίσει.

Εμείς που και τον εαυτό μας αντιπαλεύουμε φορές φορές γιατί είναι καλύτερος φίλος και χειρότερος εχθρός συνάμα.

Εμείς που μπορούμε να αγαπάμε και να αντέχουμε.

Εμείς που ζούμε και απολαμβάνουμε το κάθε δευτερόλεπτο, που φτύνουμε τη ζωή κατάμουτρα όταν αυτή γελάει μαζί μας.

Εμείς που ξέρουμε να δίνουμε και να μην ζητάμε αντάλλαγμα.

Εμείς που δεν λυγίζουμε ποτέ, κι ας είναι να σπάσουμε.

- Χρησιμοποιήστε την έκφραση σαν εργαλείο για να μάθετε καλύτερα τον εαυτό σας.

- Χρησιμοποιήστε κάθε δυνατό μέσο για να εκφράσετε ένα συναίσθημα

Τραγουδήστε την αγάπη

Χορέψτε τον πόνο

Ζωγραφίστε τη λύπη

Και τον έρωτα...να τον αποτυπώνετε όχι μόνο στο χαρτί μα και στα δέντρα, να τον χαράζετε στα μάρμαρα, στις καρδιές σας...

Και τότε τα συναι σθήματά σας θα γίνουν πιο συγκεκριμένα, και μόλις ξεκαθαρίσουν τα θέλω, οι επιθυμίες σας θα γίνουν πιο δυνατές και τα συναισθήματα πάλι με τη σειρά τους πιο έντονα. Τότε, θα πάψετε να υπάρχετε και θ’αρχίσετε να ζείτε, θα γίνεται όπως είμαστε εμείς...

Εμείς...οι ζωντανοί.

>δεν θέλω να παραστήσω πως είμαι κάτι που δεν είμαι, ασκώ μόνο το δικαίωμα μου στην έκφραση...επειδή πολύ απλά εγώ μπορώ να το κάνω<

Xάρτινες φιγούρες έχετε γίνει.

Χάρτινες φιγούρες προφίλ.

Ένα θέατρο σκιών ο κόσμος σας

και καραγκιοζοπαίχτης ένας ζαρωμένος κωλόγερος

με το'να πόδι στον τάφο.

Μα θα'ρθει η μέρα που θα σας βάλω φωτιά και θα φύγω.

γιατί εμένα δε μπορείτε να με αλλάξετε.

γιατί εγώ είμαι αληθινή.

γιατί, εγώ είμαι ζωντανή.

άκριες

Πάει να σπάσει το κεφάλι μου
Σου 'χει τύχει ποτέ να σκέφτεσαι τόσα πολλά που μετά έχεις την αίσθηση ότι γέμισε το κρανίο σου;
Ε αυτό έπαθα
Πολλή σκέψη βρε παιδί μου [με ειρωνεία ειπωμένο]
Όταν ερχόμαστε στο δια ταύτα πιάνουν όλοι τις άκριες και δεν παίρνει κανείς την ευθύνη.
Οκ οκ εγώ φταίω πάλι.

Θέλω

να σκάψω ένα βαθύ λάκκο και να ρίξω μέσα όλα τα όνειρα μου όλα όσα εύχομαι να γίνουν και να τα ξεχάσω. 

Να ξεκινήσω κάτι άλλο; 

Για ποιο λόγο; 

Για να καταλήξω πάλι νεκροθάφτης; 

Άντε και το κάνω, μόνο να μην είναι δικός μου αυτός ο τάφος.

Στις μέρες μας οι ονειροπόλοι δεν επιβιώνουν για πολύ.

Πεθαίνουν, όχι μία φορά, πολλές, μέχρι να σταματήσουν να ονειρεύονται, να πέσουν απ'τα σύννεφα και να τσακιστούν στο έδαφος όπως έπαθα εγώ στο χθεσινό όνειρο.

Και το δυστύχημα είναι ότι δεν ξύπνησα, βγήκα απ'το σώμα μου και παρατηρούσα προσεκτικά την κατάντια μου. Που δεν προσπάθησα κάπως να ανακόψω την πτώση με την ελπίδα ότι αυτός που μ'έκανε να πέσω θα με πιάσει.

Καλά να πάθω.

...

η ζωή είναι απρόβλεπτη
κι αυτό δεν είναι απαραίτητα καλό
έχω σιχαθεί τις εκπλήξεις γιατί μόνο δυσάρεστες είναι
όχι άλλες εκπλήξεις παρακαλώ

τατατατατα

χάνω επαφή με το περιβάλλον, ίσως είχε δίκιο αυτός που μου πε ότι, όσα και να χω πάντα κάτι θα μου λέιπει. αυτός το είπε με κακία βέβαια τότε αλλά ήταν εύστοχο γιατί το κράτησα
κάτι μου λείπει
και που ξέρω τι είναι δεν μου κάνει καμία διαφορά

Α.

Δε θα μπω καν στον κόπο να σκεφτώ κάτι συγκεκριμένο. Είναι όλα τόσο μπερδεμένα που καταλήγουν να είναι πιο απλά έτσι. Και δεν ξέρω αν πρέπει να συνεχίσω αλλά το κάνω γιατί βαριέμαι να κάνω αλλιώς. Το διαφορετικό μπορεί να γίνει και πολύ κουραστικό παράλληλα και τελευταίως νοιώθω διαρκώς μια κούραση που δε λέει να φύγει. Μια διακοπή έτσι για να ξεφύγω απ'τη μονοτονία και την επιβεβαίωση αυτών που φοβάμαι αλλά κατά βάθος ξέρω ότι ισχύουν. Βέβαια, μερικές φορές κάνουμε παραχωρήσεις και υποχωρήσεις μόνο και μόνο για να δοκιμάσουμε τις αντοχές μας. Ονόματα, εικόνες, λέξεις και μια γενικότερη θολούρα. Δε μπορώ να συγκεντρωθώ. Θέλω να τραβήξω τις κουρτίνες να κοιτάξω αν είναι μέρα ή νύχτα αλλά βαριέμαι να σηκωθώ. Επιεικώς τραγική η κατάσταση. Α ωραία διαφήμηση του google αν θέλω να μάθω λέει πότε θα πεθάνω. Να μου λείπει! Ευχαριστώ. Πότε θα ζήσω θέλω να μάθω.

Σκέφτομαι να τα παρατήσω...

...γιατί είναι ωραία να τα παρατάς!
Δεν έχεις απαιτήσεις, ούτε απ'τον εαυτό σου ούτε απ'τη ζωή σου ούτε απο κανέναν!
Και μη έχοντας απαιτήσεις δεν απογοητεύεσαι κιόλας.
Και θεωρητικά αγγίζεις την ευτυχία.
Αυτό το θεωρητικά μου χαλάει τη σούπα.
Θεωρητικά θα μπορούσα να το κάνω
Μακάρι να μπορούσα αλλά...
Δεν είναι τόσο εύκολο τελικά.
Δεν θα τα παρατήσω.
Να δω τι θα καταλάβω!

Προσδιορισμός #2

Προσδιορισμός βαρεμάρας:

Δίλλημα

Πρέπει να σταματήσω να μιλάω στον εαυτό μου.
Ή μήπως...
Τώρα που το ξανασκέφτομαι,
ίσως και να μην το κάνω.
Ποιος με καταλαβαίνει καλύτερα;

άνευτίτλου

Θέλω κάτι δοκιμασμένο και ανώδυνο, πολύ φοβάμαι όμως ότι το δεύτερο δεν είναι ποτέ σίγουρο.