14/12/11

Φιλοσοφίες

Ήρθε η ώρα να φιλοσοφήσω, λέμε τώρα...
Σκεφτόμουν τι είναι αυτό που βαθαίνει τις ανθρώπινες σχέσεις.
Γιατί είναι ώρες ώρες που λες "νοιώθω λες και είμαστε φίλοι/σε ξέρω από πάντα"  για ένα άτομο που πολύ πρόσφατα γνώρισες. Λογικά, δεν στέκει, αλλά, λογικά πάλι, στέκει, αν σκεφτούμε ότι ο άνθρωπος διαθέτει ένα πρωτόγονο ένστικτο που του επιτρέπει να διακρίνει αν ο εν λόγω πρόσφατος γνώριμος είναι φίλια ή εχθρικά προσκείμενος προς αυτόν.
Από 'κει και πέρα είναι όλα προστιθέμενα, ό,τι ζεις με τον άλλο, ακόμα και φαινομενικά ασήμαντες καταστάσεις και περιστατικά προστίθενται για να ατσαλώσουν τη νέα φιλία - ή μπορεί να είναι και παραπάνω από φιλία ανά περίπτωση.
Τα ανθρώπινα συναισθήματα λειτουργούν με περίεργο τρόπο. Τις περισσότερες φορές δεν ελέγχονται όσο κι αν θέλουμε να πείσουμε τον εαυτό μας για το αντίθετο.
Όσο κι αν τα παλεύουμε ή τα αρνούμαστε, αυτά είναι εκεί και αν τους δωθεί η ευκαιρία εξελίσσονται και ριζώνουν μέσα μας.
Μπορεί να μην το περιγράφω καλά και να ακούγεται άσχημο, αλλά είναι στην πραγματικότητα πολύ όμορφο και φυσικό.
Και μπορεί να είναι ακόμα τετριμμένο και χιλιοειπωμένο αλλά, τι πιο όμορφο απ'την αγάπη εκφρασμένη σε κάθε της μορφή;

2 σχόλια:

  1. Είναι οι αύρες που βρίσκουν κάποιο μυστήριο ταίριασμα πιστεύω. Σε όλες τις μορφές των σχέσεων όχι στις θετικές μοναχά. Δεν έχεις νιώσει ποτέ κάτι άσχημο ή εχθρικό απλά και μόνο πλησιάζοντας έναν άγνωστο; Χωρίς να σου δώσει οποιοδήποτε δικαίωμα. Όπως και το αντίστροφο.

    Όσο για τις ανθρώπινες σχέσεις... Μεγάλο μυστήριο. Όσο και να φιλοσοφήσεις, όσο και να σκεφτείς δεν ξέρω που θα καταλήξεις. Χαιρετώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. @Estella κι εγώ κάτι τέτοιο θ'αρχίσω να πιστεύω...
    όσο για το συμπέρασμα.. : Ο χρόνος θα δείξει.
    :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή